Między korzyścią obiektywną a relatywną. Wyrok Sądu UE w sprawie T-143/12 Deutsche Post i jego konsekwencje

W lipcu 2016 r. Sąd UE wydał wyrok w sprawie Niemcy przeciwko Komisji (Deutsche Post). W wyroku tym dokonał sądowej kontroli decyzji Komisji Europejskiej uznającej za pomoc państwa kilka środków wsparcia przyznanych Deutsche Post przez rząd niemiecki. Część z nich Komisja uznała za pomoc istniejącą lub zgodną z rynkiem wewnętrznym. Jednakże wsparcie przeznaczone na pokrycie dodatkowych kosztów związanych ze szczególnym statusem pracowników poczty niemieckiej, uznane zostało za pomoc niedopuszczalną i objęte zostało obowiązkiem zwrotu. Sąd UE uchylił decyzję Komisji, uznając, że środek nie stanowił pomocy państwa, a jedynie rekompensatę niekorzystnej pozycji strukturalnej Deutsche Post wynikającej ze spoczywających na niej obowiązków. Dokonana przez Sąd UE w wyroku wykładnia art. 107 ust. 1 TFUE, w zakresie treści warunku selektywnej korzyści oraz zastosowana przezeń analogia do tzw. testu Altmark budzą zastrzeżenia dotyczące zgodności z utrwalonym orzecznictwem dotyczącym tak dopuszczalności rekompensat wykonywania usług publicznych, jak i koncepcji nierynkowej korzyści oraz pojęcia „pomocy państwa” w ogóle. Artykuł skupia się na odpowiedzi na pytanie o spójność werdyktu Sądu UE z wcześniejszym orzecznictwem w tym zakresie ora stanowi próbę oceny możliwych konsekwencji stosowania podejścia wypracowanego przez Sąd UE w analizowanym wyroku.